Twórczość literacka

14 marca 2005 roku odbyła się premiera najnowszej książki papieża "Pamięć i tożsamość". Poprzednie książki Jana Pawła II okazywały się być bestsellerami. W 2004 roku ukazał się tom "Wstańcie! Chodźmy!" - książka o powołaniu kapłańskim. Jest to dalszy ciąg "Daru i Tajemnicy" książki wydanej w 1996 r. z okazji jubileuszu 50-lecia święceń kapłańskich Jana Pawła II. Tę autobiograficzną książkę papież napisał w 1996 roku podczas wakacji w Dolomitach. Została ona podzielona na dwie części. W pierwszej, ściśle autobiograficznej, papież opowiada o swojej młodości i źródłach decyzji dotyczącej wyboru stanu duchownego. Poemat mistyczny Jana Pawła II "Tryptyk Rzymski" (2003) uważany jest przez wielu za syntezę dotychczasowej twórczości literackiej Karola Wojtyły. Utwór w religijnej perspektywie rozpatruje kwestie życia i śmierci, inspirowany jest osobistymi doświadczeniami Jana Pawła II. W 2002 roku ukazała się "Autobiografia" papieża, w której Jan Paweł II opowiada o swoim życiu. Karol Wojtyła z chwilą wyboru na Stolicę Piotrową zaprzestał właściwie pisania dzieł literackich. Jednak zupełnie wyjątkowy charakter miały rozmowy z papieżem, opublikowane przez kilku autorów. Najpopularniejszą taką "książką papieża" jest tom wspomnień "Przekroczyć próg nadziei", w której Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittorio Massoriego. Większość swoich utworów Karol Wojtyła pisał pod pseudonimem Andrzej Jawień. Jak pisał krytyk literacki Wojciech Natanson, w polskim piśmiennictwie pojawił się w trzydziestym roku życia jako "gotowy poeta", który wie, czego chce od literatury, ma własny język artystyczny oraz własne sprawy do rozstrzygnięcia. Rozpoczął od dużych form, m.in. w latach 1950-52 ogłosił trzy poematy na łamach "Tygodnika Powszechnego". W 1946 roku wydrukowana została "Pieśń o Bogu ukrytym", w 1975 roku "Rozważania o śmierci", a w 1979 roku - poemat "Myśląc ojczyzna". Z pięciu napisanych przez Karola Wojtyłę sztuk jedna zaginęła. Poświęcona ona była tematyce Starego Testamentu, która zawsze była bliska przyszłemu papieżowi. Potwierdzeniem tego są dwie sztuki napisane w 1940 roku pod wpływem doświadczeń z września 1939 roku: "Hiob" oraz "Jeremiasz". Pięć czy nawet sześć lat (według różnych informacji) poświęcił Karol Wojtyła na napisanie następnej sztuki pt. "Brat naszego Boga" (1944-1950). Jej bohaterem jest Brat Albert Chmielowski - późniejszy święty, kanonizowany przez samego Jana Pawła II. Dziesięć lat później (w 1960 roku) Karol Wojtyła napisał swoją najbardziej znaną i często wystawianą sztukę "Przed sklepem jubilera". Wykorzystał w niej liczne doświadczenia własne: kapłańskie, pedagogiczne, psychologiczne. "Przed sklepem jubilera" to utwór poświęcony problemom miłości małżeńskiej.